Hé Stuttgart

Door Max Leitner, fotograaf en urban explorer

Er zijn niet veel plaatsen waar je de frisheid van een beginnende zomerdag zo intens kunt ervaren als in Stuttgart. Je moet wel vroeg opstaan. Maar dan ook écht vroeg. In die schemeruren vlak voor zonsopgang zijn er alleen jij, een nog te ontdekken nieuwe route, een camera om het onzichtbare vast te leggen en je motorfiets om je overal naartoe te brengen waar je inspiratie je heen voert. Niemand die je zicht belemmert en die prachtige, ongestoorde stedelijke vergezichten verstoord. Niemand die je kan beroven van een speciaal moment waarvan je weet dat het nooit meer zal terugkomen.

EEN FRISSE KIJK

"Er is een verschil tussen alleen en eenzaam", zegt Max Leitner. Hij is alleen op die momenten dat hij erop uitgaat en de wereld vastlegt op een manier die nog nooit iemand heeft gezien. Of het nu in Chicago, Shanghai, Rotterdam, Macao, Shenzen of een van de vele andere steden ter wereld is. Max is de hele wereld rondgereisd en is onbevreesd op de bovenste verdieping van heel hoge gebouwen uit het raam gestapt, waarbij hij de architectonische en natuurlijke schoonheid van onverwachte vormen en lijnen op de gevoelige plaat heeft vastgelegd zoals ze zich verenigen in uniek gedefinieerde hoeken en momenten. "Ik ben altijd al een gedreven stedelijk ontdekkingsreiziger geweest, die nooit wachtte om te kijken of wel iemand volgde."

Hoe word je een moderne pionier in een wereld waar de mens bijna overal gemakkelijk naartoe kan reizen en waar satellieten het voorheen onbekende vanuit de ruimte vastleggen? Stuttgart is een plek met een rijk erfgoed, een ongelooflijk licht en een icoon van Duitse techniek, innovatie en design. Dus wat heeft deze stad, waar Max Leitner 26 jaar geleden werd geboren, met dit alles te maken?

We ontmoeten Max op zijn favoriete tijdstip van de dag in de vroege ochtenduren, het is een bijzonder ruig terrein met kleine fabrieksgebouwen, treinrails die abrupt ophouden en treinen die wachten om gerepareerd te worden. Een ietwat onderkoeld industrieel landschap, dat in scherp contrast staat met het weelderige groen van de beboste heuvels en wijngaarden die Stuttgart omringen. Max rijdt een laadplatform op om beter zicht te hebben, merkbaar genietend van de wendbaarheid van zijn Svartpilen 401.

"Ik hou net zoveel van de ruwe en naakte authenticiteit van zijn ontwerp als van het opwindende contrast met het soepele rijgevoel", geeft Max toe. Hij herinnert zich nog de spanning van vroeger die dit ruige gebied in het industriële noorden van de stad bij hem opriep toen hij er op 11-jarige leeftijd voor het eerst op zijn mountainbike langs reed. "Het gebied roept een emotie op, ik heb veel voeling met mijn eerste verkenningstochten hier."

Vlakbij de beroemde stadsbibliotheek van Stuttgart, die is ontworpen door de bijzondere Yi-architecten, ligt een verlaten stukje stedelijk landschap, bedekt met grind en plukken gras. Een opvallend ruig stukje land dat in schril contrast staat met een elegant vormgegeven winkelcentrum met de naam Milaneo. Max heeft deze plek uitgekozen om wat plezier op de motorfiets te maken. De bibliotheek fungeert als achtergrond voor het vervallen stedelijk landschap - een futuristische monoliet, waarvan de gevel talloze glazen blokken bevat die licht in de zwevende architectonische lijnen brengen. Het hart en de ziel ervan lijken te zijn geïnspireerd door de grootse erfenis van een oud pantheon.

Dit gebied rond de Mailänder Platz, waar vroeger het oude vrachtspoorstation lag, lijkt zich voortdurend in een overgangsfase van het verleden naar de toekomst te bevinden. Het is een belangrijke impulsgever voor een zich eindeloos ontvouwende toekomst die nog moet worden gedefinieerd. Niemand weet hoe lang de stedelijke wildernis van deze schril contrasterende grindvlakte nog zal blijven bestaan.

"Ik houd ervan daar in mijn eentje te zijn, gewoon genietend van de losse grond. Daardoor begrijp ik hoe de motorfiets reageert. Als je een grindoppervlak hebt dat zich niet op de openbare weg bevindt, kun je expres, maar wel veilig je tractie verliezen.” Hij is zich zeer bewust van zijn grenzen en zal, terwijl hij altijd nieuwe mogelijkheden wil verkennen, zichzelf en anderen nooit en te nimmer in gevaar brengen. Dat is een regel die, zegt Max Leitner, hij nooit zal breken.

Even tijd tot reflectie

Later stopt Max bij Hillson's, een coole hybride bar-zaal-winkel voor motorfanaten, die net in Heusteigviertel is geopend. Hij zal ongetwijfeld samen met Philipp een drankje drinken, een lang, hip, bebaard heerschap dat de drijvende kracht vormt in de creatieve kring van bareigenaren.

Het is de perfecte tijd voor Max om ideeën die hij heeft voor zijn volgende tentoonstelling met Philipp te delen; om verhalen te vertellen over zijn vriend Brian aan de rand van Death Valley en hoe zijn vriendin Jennifer de top van een wolkenkrabber bij zonsopgang in Shanghai verkende, om herinneringen op te halen aan een imposante nachtelijke excursie in het beroemde Louvre in Parijs, en dan is er nog Lissabon, en Chicago, en de hele verdere riedel. Zijn aanzienlijke verzameling van allerlei mogelijke verbazingwekkende fotografische meesterwerken onthult de unieke visie van een daadwerkelijke stedelijke pionier.

Hoe hebben Philipp en Max elkaar ontmoet? Maxs SVARTPILEN trok ergens in de stad voor het eerst Philipps aandacht, en hij was meteen gefascineerd. Ze raakten aan de praat, zoals ze dat straks ook weer zullen doen. Maar nu is Max weer even de hort op om een andere locatie te bekijken. De trap op en het raam uit. Op zoek naar een nieuwe ongeziene hoek voor zijn volgende fotoshoot, ergens in het hart van Stuttgart. Waar precies? Het verhaal en de ontdekkingsreis van Max zijn zich nog steeds aan het ontwikkelen, voortdurend aan het evolueren en eindigen hopelijk nooit.